Od trzech lat kampania „Choroba? Pracuję z nią!” stawia sobie za cel zwiększenie świadomości społecznej na temat osób, które pomimo choroby przewlekłej nie chcą korzystać z rent i zwolnień lekarskich, ale starają się prowadzić normalne, aktywne życie, w tym kontynuować pracę zawodową.
Zmiany demograficzne, rosnąca liczba osób żyjących z chorobami przewlekłymi oraz coraz mocniej zaznaczający się deficyt pracowników na rynku pracy, to problem całej Europy i wielu innych rozwiniętych gospodarek świata. W tych krajach trwa dyskusja nad sposobem rozwiązania problemu i narasta przekonanie o potrzebie odejścia od dotychczasowej, ustandaryzowanej koncepcji pracy i stworzenia jej nowego modelu, który będzie uwzględniał bieżące możliwości i potrzeby konkretnej osoby.
Dlatego w tym roku organizatorzy kampanii „Choroba? Pracuję z nią!” postanowili zwrócić się bezpośrednio do środowiska pracodawców z inicjatywą, aby spojrzeli na osoby chorujące przewlekle jak na innych pracowników, którzy swoimi umiejętnościami i wiedzą mogą w znaczny sposób przyczynić się do sukcesów organizacji, w której są zatrudnieni.
Na zlecenie organizatorów kampanii zostały przeprowadzone dwa badania: jakościowe, mające na celu identyfikację problemów osób chorujących przewlekle na rynku pracy oraz ilościowe, badające postawy polskich pracodawców. Badania pokazały przede wszystkim, że pracodawcy i pracownicy chorujący przewlekle żyją w osobnych światach, które dzieli brak zaufania. Pracownik nie mówi o swojej chorobie, a pracodawca w najlepszym przypadku się o to nie pyta. Ale mimo tego, że jest to wciąż dominująca rzeczywistość, nie brakuje przykładów na to, że część pracodawców wdraża praktyki, ułatwiające pracownikom chorującym przewlekle łączenie leczenia z pracą. Oprócz elastycznego czasu pracy, okresowej możliwości wykonywania obowiązków w zmniejszonym wymiarze godzin czy zmiany stanowiska, są firmy, które stosują już zaawansowane rozwiązanie wspierające pracownika, jak specjalne programy adaptacyjne po powrocie ze zwolnienia chorobowego.
Jednocześnie, jako że z badań postaw pracodawców jednoznacznie wynika, że równie ważne jest ich przekonanie, że chory przewlekle pracownik jest dobrze i skutecznie leczony, a choroba trzymana pod kontrolą, drugą planowaną w tym roku inicjatywą jest petycja „Każdy chory przewlekle choruje inaczej”. Wśród postulatów na pierwszy plan wysuwa się apel o zapewnienie odpowiedniej opieki,
w tym dostępu do nowych terapii, zwiększających możliwość spersonalizowanego leczenia i utrzymania choroby pod kontrolą. Bez wsparcia ze strony polityki zdrowotnej trudno będzie osobom chorym przewlekle pozyskać zaufanie pracodawców i promować wśród nich postawy sprzyjające utrzymaniu pracy przez chorujących pracowników.
Petycja kampanii „Choroba? Pracuję z nią!” 2018
Preambuła
Każdy chory przewlekle choruje inaczej. Nie tylko dlatego, że jest wiele różnych chorób przewlekłych,
ale i dlatego, że przebieg konkretnej choroby jest u każdego inny.
Argumentacja
1. Znajduje to odzwierciedlenie we współczesnej medycynie, która stawia na personalizację postępowania medycznego: możliwie szeroki wachlarz terapii, dobieranych indywidualnie przez lekarza dla danego pacjenta.
2. W sferze polityki społeczno-zawodowej widać to w zróżnicowaniu możliwości i potrzeb pacjenta, który nosi się z zamiarem kontynuacji pracy bądź powrotu na rynek pracy
Postulat
Zarówno w sferze opieki medycznej, jak i społeczno-zawodowej potrzebna jest daleko idącą personalizacja podejścia, bo nie ma jednego skutecznego rozwiązania dla wszystkich.
1. Jeśli chodzi o medycynę, to oferuje ona coraz lepsze i innowacyjne rozwiązania w zakresie diagnostyki, leczenia oraz rehabilitacji. Leki są coraz bardziej skuteczne i bezpieczne, a odpowiednio wcześnie włączone do terapii często przeciwdziałają postępującej niepełnosprawności. Widzimy postęp w ich dostępności, jednak wciąż są grupy pacjentów, których potrzeby pozostają niezaspokojone.
2. Jeśli chodzi o politykę zatrudnienia, to tu sytuacja wygląda znacząco gorzej: póki co rynek pracy nie jest dostosowany do potrzeb chorych przewlekle.
Sytuacja obecna
Rynek pracy będzie się stopniowo zmieniał, co wymuszą choćby zmiany demograficzne, ale my chorzy przewlekle nie mamy czasu, aby czekać. Potrzebujemy rozwiązań możliwych na dziś.
Dlatego apelujemy!
Bez dostępu do nowych terapii, które zwiększają możliwość personalizowanego leczenia, powodując, że o pacjentach nie mówimy już „osoba chorująca np. na SM, choroby onkologiczne czy też reumatologiczne, ale „osoba żyjąca z tymi schorzeniami”, pracodawcy nie będą skłonni otwierać miejsc pracy dla chorujących przewlekle, a tym bardziej prowadzić aktywnej polityki zatrudnienia uwzględniającej ich potrzeby. Dla efektywnej, opłacalnej terapii potrzebna jest odpowiednia diagnostyka i rehabilitacja.
Zadaniem jest pozyskanie zaufania pracodawców i promowanie postaw sprzyjających utrzymaniu pracy przez chorych przewlekle, ale bez wsparcia ze strony polityki zdrowotnej, będzie to niemożliwe.
