Moje ciało wystawiło mi rachunek za wszystkie cierpienia, stresy i smutki… 

Mam na imię Kasia, mam 48 lat i jestem mamą dwójki nastolatków. W grudniu 2024 roku usłyszałam diagnozę, której nikt nie chce usłyszeć – rak piersi. 

Przez większość życia byłam szczęśliwa, ale w 2019 roku wszystko się zmieniło. Po 16 latach rozpadło się moje małżeństwo, a pięć lat wyniszczającego procesu rozwodowego odcisnęło piętno na moim zdrowiu i finansach. Gdy w końcu zaczęłam odzyskiwać równowagę, kiedy ponownie się zakochałam i uwierzyłam w szczęście – przyszła choroba i znów wszystko runęło. 

Zdiagnozowano u mnie raka hormonalnego, średnio złośliwego, który zdążył już zaatakować węzły chłonne. Guz o wielkości 4 cm wymagał mastektomii. W styczniu 2025 roku przeszłam operację usunięcia piersi z jednoczesną rekonstrukcją implantem. Przede mną kolejny etap – usunięcie węzłów chłonnych, długotrwałe leczenie hormonalne, radioterapia, być może chemioterapia, rehabilitacja oraz liczne badania. 

Koszty leczenia i rehabilitacji są ogromne – przekraczają moje możliwości finansowe. Z powodu choroby i rekonwalescencji musiałam zawiesić działalność gospodarczą i nie wiem, kiedy będę mogła do niej wrócić. Obecnie pracuję dorywczo na część etatu w gabinecie ortodontycznym – bardzo lubię tę pracę, ale niestety nie pozwala mi ona pokryć wszystkich wydatków. 

Najpilniejsze potrzeby: 

• rehabilitacja ręki i pachy – po usunięciu węzłów chłonnych istnieje wysokie ryzyko obrzęku limfatycznego, co może prowadzić do poważnych komplikacji; 

• leczenie zębów – jest konieczne, by nie doszło do powikłań związanych z leczeniem onkologicznym – koszt ok. 3 000 zł. 

• Symetryzacja drugiej piersi – koszt ok. 8 000–10 000 zł. 

• Badanie Oncotype – może pomóc określić konieczność chemioterapii, ale nie jest refundowane dla kobiet poniżej 50. roku życia. 

• Możliwe zespolenie żylno-limfatyczne – koszt ok. 30 000 zł. 

Bardzo chciałabym wrócić na psychoterapię. Moja terapeutka pomogła mi przetrwać najtrudniejsze chwile podczas rozwodu i walki o stabilizację, ale z powodów finansowych musiałam z niej zrezygnować. 

Podstawowe leczenie dostępne w ramach NFZ ratuje życie, ale to dodatkowe – nierefundowane – pozwala zachować jego jakość, minimalizować skutki uboczne i szybciej wrócić do zdrowia. Bez wsparcia innych to wszystko jest poza moim zasięgiem.  

Każda złotówka i każda dobra myśl mają dla mnie ogromne znaczenie.  

Z całego serca dziękuję za każdą pomoc.