Nosalowy Dwór. Fashion Day Zakopane 2018 i my – 4 dziewczyny po raku.
Monika Dąbrowska o sile mody dla tych, którzy wygrywają życie.
Zakopianka jak zawsze stawiała opór, ale na miejsce dotarłyśmy punktualnie. Ania, Gosia, Wiola i ja – cztery dziewczyny po przejściach onkologicznych, jechałyśmy na wielki dwudniowy pokaz najlepszej polskiej mody w Zakopanem.
Kiedy wieczór wcześniej googlałam: „Nosalowy Dwór”, to jako pierwsza wyskakiwała mi góralska karczma i do końca myślałam, że tam właśnie jadę. Kiedy więc skręciłam w lewo z Oswalda Balzera, a przed nami wyrósł przepiękny nowoczesny kompleks, poczułam tremę. Dziewczyny zamilkły.
W towarzystwie telewizyjnych gwiazd, projektantów mody i przepięknych modelek mogłyśmy być zagubione, jednak tak się nie stało. Kasia Ścisłowicz (dyr. Marketingu), Pan Wojciech Budzowski (dyr. Generalny) i cała ekipa Nosalowego Dworu sprawiła, że czułyśmy się ważne, chciane i swoje. Trzy dziewczyny po „cyckach”, ja po „jelicie”, wszystkie 40+…
Fot. Marek Podmokly/Agencja Gazeta
Moda to taki element życia, który może spełnić ważną misję społeczną – pomóc osobom chorującym na raka. Jak? Atrakcyjny wygląd (szczególnie kobietom) poprawia samopoczucie, a to z kolei pomaga zdrowieć. Wiedza projektantów i ich znajomość materii mogą się okazać szalenie pomocnymi wskazówkami dla tych, którzy zmagają się z chorobą. Tomkowi udało się zaprojektować coś, co odzwierciedlało osobowość każdej z nas. Ania była klasycznie elegancka, strój Wioli był taki jak ona – odważny i seksowny, Małgosia emanowała energią i radością, a ja dostałam sportową bluzę, w której czułam się po prostu sobą.
Na wybieg weszłam w parze z Wiolą. Oliwier Janiak, który od wielu lat wspiera działania Fundacji i jest przyjacielem Rak’n’Rolla, ciepło zapowiedział nasze wejście. Sound’n’Grace śpiewali „Mogę wszystko”, a mnie z każdym krokiem opuszczała trema. Publiczność biła brawo i choć widziałam jedynie światła reflektorów to czułam, że na sali jest wiele osób, które nas wspierają. Gdy odwróciłam się twarzą do Wioli, zobaczyłam w jej oczach łzy. Też to czuła. Małgosia z Anią przeszły po wybiegu jak rasowe modelki i zebrały gromkie brawa. Cisza zapadła dopiero wtedy, gdy opowiadałyśmy o Rak’n’Rollu, o tym co w fundacji robimy na co dzień.
To było wyjątkowe spotkanie, które w mojej pamięci pozostawi ślad, a po rozmowie z dziewczynami wiem, że w nich także. Chciałabym by świat fashion także zapamiętał nas i pochylając się nad projektami myślał o tych, którzy wygrywają życie.
Wizytę w Zakopanem zakończyłyśmy nartami biegowymi i wystawianiem łbów do słońca w Tatrach wysokich.
Fot. Marek Podmokly/Agencja Gazeta
Zakopane 2018, pierwsze skojarzenia. Uśmiech, życzliwi ludzie, spotkania, spacery. Narty biegowe – to sport dla mnie, to właśnie odkryłam. Bo że kocham kolczyki, wiedziałam od dawna, ale że zielone, to było zaskoczenie. Okazało się, że lubię scenę i dobrze się tam czułam, a to dlatego, że lubię ludzi i dobrze mi z nimi. Góry są piękne i przerażające zarazem, pokonałam raka, ale z górami nie będę walczyła, pooglądam je ale nie będę zdobywać. Bardzo chętnie tam wrócę.
Fot. Marek Podmokly/Agencja Gazeta
To był wyjazd, który przeniósł mnie do scen rodem z baśni… Dzień pokazu – dzień pełen wzruszeń, emocji, piękna i dobrych ludzi. W tym dniu czułam, że należę do wyjątkowej grupy osób, poczułam się… stuprocentową kobietą. To jest trudne do opisania słowami, szłam po wybiegu i czułam silne wzruszenie i siłę taką, która przenosi góry… I właśnie z tą siłą w dniach następnych w te góry poszłam mając u boku niesamowitego PRZEWODNIKA – drobną, ale wyjątkową Kobietkę – Monię D! Nawet dzień powrotu, mimo szeregu przygód i scen mrożących krew w żyłach bardzo mile wspominam. Następnego dnia nalepiłam 100 pierogów (zainspirowana wizytą w pierogarni). Pobytem w Zakopanem naładowałam swoje moce na ładnych parę chwil mojego życia, dziękuję!
Jest tyle tego we mnie, że nie wiem od czego zacząć.
Myślałam: CO JA TUTAJ ROBIĘ? Teraz wierzę, że różne rzeczy mogą do nas przyjść tak po prostu. Były emocje i wszystkie uczucia mną targały, serce waliło, jak młot, czułam Życie całą sobą.
Spotkałam bardzo dużo życzliwości i empatii od obcych ludzi. Poczułam się piękną, ważną i radosną a moje poczucie wartości sięgnęło zenitu. Chcę więcej dla siebie i dla innych. Nic nie będzie już takie samo.
